Als je na een periode van niet/nauwelijks alcohol gedronken te hebben weer eens een avondje flink doorzakt, ben je een stuk sneller aangeschoten (of dronken) en de kater is meestal ook een stuk(je) groter. Niemand die daar raar van opkijkt…

Hetzelfde geldt voor voeding. Wanneer je gedurende lange tijd gezond eet (zo min mogelijk suikers, zoveel mogelijk puur natuur/biologisch), merk je het al gauw aan je lichaam wanneer je een keer uitgebreid uit eten gaat zonder ergens op te letten. Je lichaam heeft dan langer de tijd nodig om dit te verwerken en hiervan te herstellen.
Dit klinkt voor veel mensen tegenstrijdig: “Jij eet altijd zo gezond, maar als je dan een keer zondigt heb je er meteen last van”. Eigenlijk gebeurt hier precies hetzelfde als met de alcohol, je lichaam is er niet meer aan gewend en de impact is dus heftiger.

Nog een stapje verder gaat het over lichamelijk en geestelijk welzijn samen, het ‘in balans zijn’, en dan met name voor (hoog)gevoelige of (hoog)sensitieve personen. Door jezelf open te stellen, dicht bij jezelf te leven en zoveel mogelijk ‘in balans’ te leven, raak je soms ook sneller uit balans.

Op alle gebieden geldt: hoe zuiverder je leeft, hoe groter de impact als dit verstoord wordt.

Voor (hoog)gevoelige/sensitieve personen is dit vaak een lastig punt, iets wat door de omgeving maar moeilijk begrepen wordt. Zelf heb ik geprobeerd dit ‘op te lossen’ door me grotendeels af te sluiten voor mijn gevoel en maar mee te gaan in het ‘normale’ leven, tot ik besefte dat dit geen oplossing was. Dan zou je ook beter maar altijd aangeschoten moeten blijven, om dronkenschap of katers te voorkomen… ;)

Me openstellen voor mijn gevoel, dicht bij mezelf leven en proberen mijn balans te bewaren is iets waar ik tegenwoordig niet meer omheen kan – en ook niet meer zou willen! Soms betekent het dat ik door iets kleins (bv. even het overzicht kwijt in mijn agenda) al ‘uit balans’ kan raken, dan word ik prikkelbaar en gestresst. Maar doordat ik zo dicht bij mezelf leef, is de balans meestal ook weer snel hersteld! Even nagaan waar het fout is gegaan en daar zo snel mogelijk iets aan doen. Zodra ik voel dat ik prikkelbaar ben, weet ik dat ik ergens aan voorbij gegaan ben, niet goed naar mezelf heb geluisterd. Door me hier bewust van te zijn, kan ik er gericht iets aan doen en is de balans snel weer gevonden.

De periodes dat ik in balans ben worden alleen maar groter en de momenten dat ik uit balans ben steeds kleiner… Er voelt voor mij niets fijner dan helemaal in balans te zijn en ik neem die kleine on-balans momentjes dan ook graag voor lief! :)

Ik ben heel benieuwd of jij hier iets van jezelf in herkent of dat je misschien wel een totaal andere visie hierop hebt. Laat het me weten in een reactie hieronder!